MLB, tarihi bordro eşitsizliğine bölündü – sırada ne var?

Bu yıl Major League Baseball’da, bir dizi tarihi kural değişikliği oyunun neredeyse her yönünü etkilediğinden, neredeyse tüm dikkat sahadaki trendlere verildi. Şimdi MLB, dikkatinin bir kısmını sporun ekonomisine çeviriyor.

Lig ile MLB Oyuncuları Derneği arasındaki acımasız işçi mücadelesi, beş yıllık bir toplu iş sözleşmesiyle sona ereli sadece 14 ay oldu. Oyuncular bir kez daha, katı bir maaş sınırı olmayan bir sistemi güvence altına alabildiler ve MLB, bir tür katı maaş bordrosu tabanı veya tavanı olmayan dört büyük profesyonel Kuzey Amerika sporundan yalnızca biri olmaya devam ediyor. Takım bordrolarında bazı dramatik farklılıklara ve sıralamalar üzerinde de bazı dramatik etkilere yol açtı.

Ve bu yıl, serbest oyunculukta rekor miktarda harcama, üst ve alt takımlar arasındaki bordro farkını yeni uç noktalara taşıdı. 2022 sezonunda, Los Angeles Dodgers ve Baltimore Orioles’in maaş bordroları arasında yaklaşık 226 milyon dolar ayrıldı, bu o zamanlar spor tarihindeki en büyük boşluktu. Bu sezon, New York Mets ve Oakland Athletics arasındaki yaklaşık 299 milyon dolarlık farkla daha da büyük. Ancak aykırı değerler sadece onlar değil: A’lar, Açılış Günü maaş bordrosu 100 milyon doların altında olan üç takımdan biri; Mets, bordrosu 200 milyon dolardan fazla olan 14 takımdan biri (yalnızca Steve Cohen’in takımı 300 milyon dolar eşiğini geçiyor).

Bu farklılıklar sahadaki yeni uç noktalara da bağlanabilir. 2022’de 100 galibiyetle rekor kıran dört takım ve 99 galibiyetle bir başka takım vardı. Bu arada, 100 mağlubiyet alan dört takım — yine bir rekor — ve bir diğeri 97 mağlubiyet aldı. Bu 100 galibiyetli takımların ortalama maaş bordrosu yaklaşık 226 milyon dolarken, 100 mağlubiyetli takımların ortalaması 87 milyon doların biraz altındaydı.

Geçen yıl lig, maaş bordrosu eşitsizliği ve bölgesel spor ağının çökmesi gibi ekonomik konuları değerlendiren ve komisyon üyesine tavsiyelerde bulunan seçilmiş bir grup mal sahibinden oluşan bir “ekonomik reform komitesi” oluşturdu. MLB, gelirlerdeki artan uçurumla ilgili endişelerini sık sık dile getirdi ve bu yılki A’lar gibi, en düşük maaş bordrosuna sahip olan ve beyzbol tarihinin en kötü sezonlarından birine ayak uyduran takımlara işaret ediyor (1899 Cleveland Spiders hayranlarına dikkat edin).

Ancak bu kesin bir bilim değil: Bu yıl sıralamalar o kadar net bir şekilde eşit değil. Playofflar bugün başlasaydı, ilk dörtten üçü maaş bordrosunda çıkarken, son dörtten üçü hala oynuyor olacaktı.

Lig hala dikkate değer olduğunda ısrar ediyor.

Komisyon üyesi Rob Manfred, ESPN’e “Oyuna başladığımdan beri, gelir eşitsizliği ve maaş bordrosu eşitsizliği ve rekabet dengesi gibi ilgili kavramlarla mücadele ettik” dedi. “Bunun nedeni para kazanmak değil. Oyunumuzda sattığımız şeyin rekabet olması ve tüm pazarlardaki taraftarların bir şansları olduğuna inandıkları bir sistemimiz olduğundan emin olmamız gerekiyor.”

Sahada bordro mu parite mi?

2000 yılında lig, bir ekonomik çalışma yaptırdı ve eski ABD Senatörü George Mitchell ve diğerleri tarafından yazılan Mavi Kurdele Paneli raporu, esasen beyzbolun mali yıkıma doğru gittiği sonucuna vardı. alttaki büyüyordu. Aradaki fark 77 milyon dolardı.

Raporda, “Oyun erişilebilir, uygun fiyatlı, rekabetçi bir ulusal eğlence olarak kalacaksa, mevcut eğilimlerin devam edemeyeceğine inanıyoruz.”

Dolayısıyla, rekabetçi dengesizlik iddiaları yeni bir şey değil — ve Mavi Kurdele raporundan bu yana geçen 23 yıl içinde çeşitli noktalarda, büyüyen maaş bordrosu eşitsizliğinin oyun için ne anlama geldiğine dair karışık göstergeler var.

Son yıllarda, en azından toplam kazanç açısından, maaş ve başarı arasındaki ilişki açık görünüyor. Son beş yılda bordrodaki en iyi altı takım, önceki beş yılda en çok maaş alan takımların 86 galibiyetinden ortalama 91 galibiyet aldı. Ve Tampa Bay Rays gibi küçük pazar, düşük gelir getiren takımların göreli başarısına rağmen, Kansas City Royals, 2010’dan beri Dünya Serisini ligin alt yarısında maaş bordrosu ile kazanan tek takım.

Chicago White Sox sol saha oyuncusu Andrew Benintendi, “Düşük maaş bordrolu takımların kazandığını ve yüksek bordrolu takımların kaybettiğini gördünüz, ancak bu büyük pazarların bir avantajı var” dedi. “Daha küçük pazarlar bu oyunculardan bazılarını karşılayamaz. Bu ayrım büyüyor.”

Bununla birlikte, tekel yok. San Francisco Giants, 2001’den beri birden fazla şampiyonluk kazanan ilk 10’daki tek takım. 2015’ten bu yana, 30 MLB takımından 28’i play-off’ları yaptı. 2010’dan beri, 30’un 30’u.

2019’da Manfred, o yıl hem büyük hem de küçük pazarlardan eşit playoff takımları üreten sistemi övdü.

“Zaman içinde kayda değer düzeyde rekabet dengesi sağlayan bir ekonomik sistemimiz olduğunu düşünüyorum” dedi.

Benzer bir şeyi daha geçen hafta, şu ana kadar paritenin çalıştığını gördüğümüz başka bir sezonda söyledi. Sezon bugün biterse, yalnızca Atlanta Braves bölümün galibi olarak tekrar ederdi.

Manfred, bölgesel spor ağının (RSN) durumuyla ilgili yakın tarihli bir duruşmada “Beyzbol harika gidiyor” dedi. “On yıllardır bir sezona en iyi başlangıçlardan birini yaptık.”

Bu, büyük ölçüde bu yıl karışımdaki birkaç sürpriz takıma teşekkürler, ancak uzun çekişme pencerelerini sürdürmek çoğu için kolay olmadı. Birçok küçük pazar kulübü için, yeniden yapılanma döngüleri norm haline geldi ve bu kötü yıllar, üst ve alt takımlar arasındaki eşitsizliği genişletirken, oyuncular için maaş bordrolarını düşürdü. Takımlar her zaman yeniden yapılanma aşamalarından geçti, ancak son on yılda veya daha uzun süre içinde daha belirgin ve stratejik hale geldi.

2022 ticaretinden önce küçük pazar A’larla altı yıl geçiren Braves birinci kaleci Matt Olson, “Biraz daha yaygın hale geliyor” dedi. “İyi beyzbol oynayarak döngüyü geri alacağınızı düşündüğünüz bir organizasyonla gelmek üzücü. Sıfırlama düğmesine basmak makul sayıda kulüpte oluyor gibi görünüyor. Kazanmıyorsanız ve yeniden inşa etmeye çalışıyorsanız sorun değil. biraz, ama iyi bir takıma sahip olma ve bunu fark etme noktasına geldiğinizde, harcamazsanız biraz sönüyor.”

Yeniden yapılanma sırasında bile ekipleri harcamaya zorlamak, sendika için bile zor bir durum. En son işçi müzakereleri sırasında maaş tabanı kavramı gündeme getirildi, ancak kısa sürede reddedildi: Artan küçük pazar bordrolarıyla ilgili herhangi bir tartışma, en iyi serbest acentelere yapılan büyük harcamaları azaltacağına inandıkları bir sistemin uygulanması anlamına gelir.

Mets sürahi ve eski MLBPA yürütme alt komitesi temsilcisi Max Scherzer, “Bir zemin alırsanız, bir şapka alırsınız” dedi. “Bu konuda bir teklif alışverişinde bulunuldu.”

Mükemmel bir dünyada, takımlar kazanan bir takıma meydan okuma umuduyla kendi başlarına harcarlardı. Bu her zaman olmuyor ve kolay bir çözümü yok.

MLBPA yönetici direktörü Tony Clark, ESPN’e “Bütün kulüpler rekabet etme yeteneğini gösterdi” dedi. “Soru, bunu yapmaya istekli olup olmadıklarıdır.”

AL Doğu’da ikinci sırada yer alan Orioles, başarılı taslak oluşturma ve yeniden inşa etmenin neye benzediğinin en iyi örneğidir – ancak takım, mevcut rekabet düzeyine ulaşmak için yıllarca kayıplar ve düşük maaş bordroları yaşadı.

O’nun menajeri Brandon Hyde, “Buraya geldiğimden beri maaş bordromuz bu kadar,” dedi. “Sadece kontrol edebildiğimi kontrol edebilirim. Bu kararlar bana bağlı değil. Sahip olduğumuz grupla elimizden gelenin en iyisini yapıyoruz.

“Eminim biz iyileştikçe maaş bordromuz artacak. Oyuncularımız da dördüncü, beşinci ve altıncı yıllarına geldiklerinde daha fazla kazanacaklar. Artacağını görebiliyorum.”

Baltimore, bu yılki başarısıyla hem hayranları hem de uzmanları şaşırttı, ancak Orioles kural değil, istisna.

Büyük bir pazar ekibinin bir yöneticisi, “Birçok yıl sonra, ligin yarısının veya en azından üçte birinin 1. Gün çekişme dışı kalmasından nefret ediyorum” dedi. “Bir takımın birdenbire ortaya çıkıp ligi şaşırtmasını seviyorum. Artık bunu daha az görüyoruz.”

Endişe bu sefer daha mı yüksek olmalı?

Büyük pazar ekipleri, basketbol sahası içinde ve dışında gelir akışları gerçekleştirmeye devam ettikçe, trendler giderek daha belirgin hale geldi. VIP koltuklar, takımlara ait televizyon ağları ve hatta stadyumları çevreleyen barlar ve yeni kumar tesisleri gelirleri artırdı. Ve bu pazarlar her zaman bordroya daha fazla harcarken, aynı zamanda ekip altyapısına daha fazla harcama yaparak daha küçük pazarları başka şekillerde yakaladılar.

Bir küçük pazar AL yöneticisi, “Yankees, Dodgers ve Red Sox, küçük pazar ekipleri kadar keşif ve oyuncu gelişimi ve analitiğine çok dikkat etmeye başladığında gerçek bir değişim oldu” dedi. “Bir zamanlar maaş bordrosu eşitsizliği, bu ekiplerden daha iyi olan sistemler ve dahili süreçler tarafından bir şekilde hafifletildi. Bir zamanlar, daha büyük pazar ekipleri için çiftlik sistemleri olarak görülüyorduk. Şimdi, onlar için 2,5 kat harcıyorlar.” bordroları ve altyapıları.”

Başka bir deyişle, küçük pazar takımları daha önce oyuncuları oldukça başarılı bir oranda seçerek ve geliştirerek göze çarpıyordu. Şimdi, bu daha büyük pazarlar da yapıyor.

Başka bir yönetici, küçük pazar zihniyetini Tampa Körfezi’nden Los Angeles’a taşıyan Dodgers başkanına atıfta bulunarak, “Buna Andrew Friedman etkisi diyelim,” dedi.

Bir başkası, “Yankees sonunda her oyuncu için bir koç çalıştıracak, eğer gereken buysa,” diye alay etti.

Bir yöneticiye göre, yeni gelir akışları ve ekip altyapısına harcanan daha fazla zaman ve parayla, daha küçük pazarlar dengesizliğin “sürdürülemez seviyelere” yaklaştığını sürdürüyor.

Minnesota Twins başkanı Thad Levine, “Komiserin ofisinin, yalnızca maaş bordrosunun büyük resmine değil, aynı zamanda diğer alanlara bir ton para harcayan takımlara da biraz daha düşünceli davrandığını görüyorsunuz,” dedi. “Bazı şeyleri düzenlemenin yolları var mı?”

Ekonomik reform komitesinin araştıracağı şey kısmen bu. Ancak sistemin bu şekilde çalışamayacağını kanıtlayan net bir istatistik yok ve oyuncular derneği, tam bir ekonomik yeniden yapılanmaya yol açabilecek herhangi bir şey önermekten nefret ediyor. Oyuncular, katı bir maaş sınırından kaçınmak konusunda netken, yeniden inşa edilen takımlar her zaman kuruluşlarının zamanı geldiğinde harcayacağından umutlu. Birçoğunun – bir noktaya kadar.

Yine Baltimore’un 2023 başarısı göze çarpıyor. Ancak Orioles gibi bir takım, Dodgers, Astros veya Yankees gibi bir kazanma aralığını sürdürebilecek mi? Yoksa takas yapan oyuncuların tahkim yoluyla çok fazla para kazanmadan önce norm olduğu Rays rotasına mı gidecekler?

Birden fazla yönetici, sorunun bazen sahiplikle ilgili olduğunu söyledi.

Padres’ten Peter Seidler gibi motive olanlar, görünüşe göre pazarın büyüklüğünü veya belki de aşırı durumlarda, kâr hanesini bile umursamıyor. Son beş yılda, 11 oyuncu 300 milyon $ veya daha fazla anlaşma imzaladı, ancak sadece üçü en düşük 15’lik bir takımdaydı. Üçü de San Diego’daydı.

Ancak Padres, büyük bir maaş bordrosu olan küçük bir pazar takımı olarak suları bulandırmaya yardımcı olsa da, lig arasındaki eşitsizliği de vurgulamaya devam ediyor. (Sahadaki mücadeleleri de işleri karmaşıklaştırıyor.)

Sadece 18 ay önce, iki taraf rekabetçi denge ve maaş bordrosu gibi konularda birbirinden çok farklıyken lig oyuncuları kilitledi ve sonraki müzakereler göründüğünden daha hızlı ilerliyor. MLBPA, ekonomik reform komitesinin ligin bir sonraki müzakerede oyuncu maaşlarını bastırmaya çalışması için başka bir yol olduğundan şüpheleniyor.

Bu konuların hangi yönde eğilim göstermeye devam ettiği, bir dahaki sefere bu görüşmelerin nasıl ilerleyeceği hakkında çok şey söyleyecektir. Komiser, MLB’nin 23 yıl önce olduğu gibi endişeli.

Manfred, “Bu sezon dışında eşitsizlik açısından arttık,” dedi. “Bu, göz kulak olmamız gereken bir şey.”